Geriatrische Revalidatie volgens Wilco Achterberg en Jos Schols

Prof. Wilco Achterberg en prof. Jos Schols schetsen samen met Ian Cameron en Jürgen Bauer een beeld van geriatrische revalidatie. Zij duiden in een editorial bijdrage in het tijdschrift JAMDA (april 2019) het begrip geriatrische revalidatie, ze beschrijven de patiëntkarakteristieken en waarom uitkomstmaten vanuit internationaal perspectief bekeken van belang zijn. Naast deze beschrijving van de state-of-the-art bieden ze een kijkje in de toekomst. Welke nieuwe ontwikkelingen zijn kansrijk en waar moet het wetenschappelijk onderzoek zich op richten?

Een paar statements over geriatrische revalidatie die zij in dit editorial plaatsen: 

  • betrek familieleden en andere mantelzorgers nadrukkelijk bij de revalidatie 
  • leg veel aandacht op het zelfstandig leren uitvoeren van activiteiten in het dagelijks leven
  • herstel van het pre-morbide niveau is geen adequaat revalidatiedoel, het streefdoel is het creëren van een nieuwe balans wat een verbetering van de mate van afhankelijkheid impliceert, waarbij autonomie zo veel mogelijk behouden blijft en zelfmanagement zoveel mogelijk wordt nagestreefd
  • ook revalidanten met cognitieve problemen zijn geïndiceerd voor geriatrische revalidatie
  • betrek de revalidant bij het vaststellen van de revalidatiedoelen en het revalidatieplan
  • doelstellingen m.b.t. mobiliteit en zelfverzorging krijgen de meeste aandacht maar ook het doel om weer ‘meer betekenisvol te kunnen participeren’ dient meer aandacht te krijgen 
  • revalidatie dient door een interprofessioneel team gegeven te worden die samen met de revalidant aan gezamenlijke teamdoelen werken
  • naast het identificeren van (co)morbiditeit dient het team ook oog te hebben voor de mate van veerkracht van de revalidant (en mantelzorgers). Dit resulteert in een ‘frailty balance’ die behulpzaam is bij het stellen van meer realistische doelen
  • nieuwe tools kunnen behulpzaam zijn bij het revalideren, laat bijvoorbeeld revalidanten een accelerometer (stappenteller) gebruiken, dat geeft revalidant en professionals een goede indruk van de mate van dagelijkse mobiliteit
  • zorg voor een goed georganiseerde en afgestemde keten (van acute zorg tot langdurige zorg of thuissituatie) voor de revalidant

De auteurs sluiten de editorial af met een oproep tot hoogwaardig internationaal onderzoek naar de effectiviteit van geriatrische revalidatie. Revalidatie na een CVA of een heupfractuur zijn effectief gebleken maar voor revalidatie bij andere aandoeningen is het wetenschappelijk bewijs nog niet ruim voorhanden. En ook internationale consensus over welke meetinstrumenten van belang zijn om bijvoorbeeld verschillende revalidatiebenaderingen met elkaar te kunnen vergelijken.           

Tot slot roepen ze de politiek op om geriatrische revalidatie niet te ‘misbruiken’ als een makkelijke ontslagroute voor ouderen die eigenlijk naar een andere op dit moment niet beschikbare alternatieve setting zouden moeten. 

Wilt u het volledige Engelstalige artikel in het Journal of the American Medical Directors Association (JAMDA) lezen, dan kan dat hier.